Την Πέμπτη 3 Ιουνίου, φοιτητές συγκεντρώνονται στην (πρώην φοιτητική) εστία του πανεπιστημίου Αθηνών επί της Ούλωφ Πάλμε με σκοπό την απομάκρυνση των μπάτσων και των φαντάρων που βρίσκονταν εκεί τον τελευταίο καιρό. Η συγκεκριμένη εστία ανακατασκευάζεται προκειμένου να χρησιμοποιηθεί απο δημοσιοκάφρους κατά τη διάρκεια των ολυμπιακών αγώνων. Αφού ο κόσμος διώχνει τα περιπολικά και καταλαμβάνει την είσοδο του χώρου, διμοιρίες των ΜΑΤ κάνουν την εμφάνισή τους και εισβάλλουν στην πανεπιστημιούπολη απειλώντας με ξύλο και συλλήψεις όσους παρέμεναν εκεί. Τελικά οι φοιτητές αναγκάζονται να φύγουν μετά απο αρκετή ώρα…
Διασφαλίζοντας τα συμφέροντά τους και επικαλούμενοι διάφορα προσχήματα, οι κυρίαρχοι προωθούν και εντείνουν παγκοσμίως την κρατική καταστολή. Ειδικότερα στον ελλαδικό χώρο, για την επιβολή του κοινωνικού ελέγχου, το κυριότερο άλλοθι που χρησιμοποιείται είναι η ασφάλεια των Ολυμπιακών Αγώνων, δηλαδή, της ολυμπιακής κερδοσκοπίας (μίζες, υπεραξίες, διαφημίσεις), της αποχαύνωσης, των αναβολικών, της περιβαλλοντικής καταστροφής και των δεκάδων δολοφονημένων εργατών. Για την ασφάλεια αυτή λοιπόν, επιστρατεύονται ένστολοι ή μη μπάτσοι, στρατός (ελληνικός ή ΝΑΤΟικός), εθελοντές ρουφιάνοι, “έξυπνες” κάμερες, διενεργούνται επιχειρίσεις “σκούπα” κατά μεταναστών, άστεγων και τσιγγάνων για “αισθητικούς” λόγους, εντείνονται οι παρακολουθήσεις και το φακέλωμα και εκδίδονται “έκτακτα” νομοθετικά διατάγματα, τα οποία καταργούν ακόμα και την αστική τους νομιμότητα: χαρακτηριστικό παράδειγμα του τελευταίου είναι το σπάσιμο του πανεπιστημιακού ασύλου. Εννοείται ότι όλα αυτά τα μέτρα θα μας μείνουν για “ενθύμιο” και για μετά την ολυμπιάδα.
Το πανεπιστημιακό άσυλο υποτίθεται οτι προασπίζεται την ακαδημαική ελευθερία και την ελεύθερη διακίνηση ιδεών. Πρακτικά όμως το άσυλο δεν ισχύει απ’τη στιγμή που καθημερινά ασφαλίτες περιπολούν, μπάτσοι κάνουν εξακριβώσεις στις εισόδους και κάμερες καταγράφουν. Όταν μάλιστα οι πράξεις ξεπερνούν τα όρια, τα οποία η ίδια η εξουσία θέτει, το άσυλο αίρεται. Έτσι κι αλλιώς το πανεπιστήμιο έχει ιεραρχική δομή και σκοπός του είναι η στελέχωση της αγοράς με πειθήνιους εργαζόμενους. Άρα μιλάμε για μια επίφαση ελευθερίας, που εφησυχάζει τους φοιτητές μέσα σε μια μικρή “ασφαλή” γυάλα και συντηρεί τη νεανική επαναστατικότητά” τους, λειτουργώντας ως βαλβίδα εκτόνωσης.
Άσυλο δεν είναι ούτε τα ντουβάρια ούτε οι νόμοι και δεν μας αφορά η υπεράσπιση μιας θεσμοθετημένης “ελευθερίας”. Η διεκδίκηση της ελευθερίας για μας, είναι η καθημερινή ανατρεπτική παρουσία και δράση, όχι μόνο στα πανεπιστήμια, αλλά παντού. Ενάντια στο κράτος και τα αφεντικά, στην “τάξη”, στον ατομικισμό και την απάθεια, προτάσσουμε την αυτοοργάνωση για την κοινωνική απελευθέρωση.
ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ
ΝΑ ΑΝΑΖΩΠΥΡΩΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΕΣΤΙΕΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ
Αντιεξουσιαστές-στριες απο σχολές