Από τις 17/10, 800 έλληνες και ξένοι ξεκίνησαν απεργία πείνας σε 7 φυλακές. Στις πέντε από αυτές (Μαλανδρίνου, Λάρισας, Πάτρας, Κομοτηνής, Ναυπλίου) σταμάτησαν στις 31/10 και συνεχίζουν οι κρατούμενοι στις φυλακές Διαβατών και Τρικάλων. Η απάντηση του κράτους ήταν η αποσιώπηση του θέματος, οι ξυλοδαρμοί και οι μεταγωγές σε άλλες φυλακές. Μία κίνηση αντίστασης ενάντια στις βασανιστικές συνθήκες κράτησής τους, που έρχεται να διαδεχθεί την 7ήμερη αποχή συσσιτίου κατά τη διάρκεια των ολυμπιακών αγώνων, με παράλληλη απεργία πείνας του Β. Τζωρτζάτου (ε.ο. 17Ν) η οποία κράτησε 43 μέρες. Ακολούθησε δεύτερη πολυήμερη αποχή από το συσσίτιο που συνέπεσε χρονικά με την απεργία πείνας των καταδικασμένων για συμμετοχή στην επαναστατική οργάνωση 17Ν (από 18/9 ο Δ. Κουφοντίνας – κάθε βδομάδα ξεκινούσε και άλλος ένας – μέχρι τις 18/10) συν του Χ. Τσιγαρίδα (από 12/10) καταδικασμένου για συμμετοχή στον Ε.Λ.Α. . Από τους πολιτικούς κρατούμενους του Κορυδαλλού που αγωνίζονται ενάντια στα λευκά κελιά συνεχίζει από τις 16/10 ο Α. Γιωτόπουλος.
Οι φυλακές αποτελούν το ύστατο εργαλείο καταστολής της κοινωνίας, μέσα στις οποίες εφαρμόζεται το βασανιστήριο του εγκλεισμού και της απομόνωσης που αποσκοπούν στην αποκτήνωση του ανθρώπου. Η ύπαρξη τους δικαιολογείται από τους κρατούντες με την προβολή της εγκληματικότητας ως έναν από τους μεγαλύτερους κινδύνους για την κοινωνία. Αυτό βέβαια χωρίς να μιλούν για τη γενεσιουργό αιτία της που είναι το υπάρχον κοινωνικό, πολιτικό και οικονομικό σύστημα. Αποτελεί απόδειξη ότι το μεγαλύτερο ποσοστό του πληθυσμού των φυλακών ανήκει στις πιό αδύναμες ομάδες της κοινωνίας. Ο μισός πληθυσμός των κρατουμένων είναι μετανάστες, το 40% είναι καταδικασμένοι για ναρκωτικά, το 70% πρίν φυλακιστούν ήταν άνεργοι ή εργάτες και ένα 5% εκτίει ποινές μικρότερες των 6 μηνών λόγω μη δυνατότητας πληρωμής του ποσού της εγγύησης.
Την ίδια στιγμή αυτοί οι οποίοι καταληστεύουν καθημερινά την ανθρωπότητα (μεγαλέμποροι, βιομήχανοι, εφοπλιστές, πολυεθνικές, κλπ…) παρουσιάζονται ως σημαίνοντα πρόσωπα της κοινωνίας και προστατεύονται από τους εκάστοτε κρατικούς μηχανισμούς. Αυτοί για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους δολοφονούν καθημερινά χιλιάδες ανθρώπους (πόλεμοι, εργατικά «ατυχήματα») που ανήκουν ως επί το πλείστον στις κοινωνικές κατηγορίες από τις οποίες προέρχονται και οι φυλακισμένοι.
«Στη χώρα λοιπόν που οι ιθύνοντες της θέλουν να καυχιούνται για το πολιτιστικό και ανθρώπινο παρελθόν τους, αυτοί οι ίδιοι σήμερα εκφράζουν μια κτηνωδία διατηρώντας όχι μόνο τις συνθήκες κράτησης των φυλακισμένων σε επίπεδα μεσαίωνα αλλά επιβάλλοντας ποινές εκδίκησης στους ανθρώπους που δεν είναι μόνο θύματα αλλά και δημιουργήματα αυτής της κοινωνίας».(Χ.Ρούσσος)
Σαν αναρχικοί εναντιωνόμαστε σε κάθε μορφή ομηρίας και εγκλεισμού του ανθρώπου και αγωνιζόμαστε για έναν ελεύθερο κόσμο χωρίς αφεντικά και εκμετάλλευση, χωρίς κράτη, σύνορα και φυλακές…
ΟΥΤΕ ΠΟΙΝΙΚΟΙ ΟΥΤΕ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ
ΜΠΟΥΡΛΟΤΟ ΚΑΙ ΦΩΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΦΥΛΑΚΗ
Τα αιτήματα :
– Μείωση της ισόβιας ποινής από τα 16 στα 12 χρόνια και 4 μεροκάματα
– Μεταφορά των αλλοδαπών σε φυλακές της χώρας τους οικειοθελώς
– Απόδοση αναστολής μετά τα 3/7 της ποινής (αντί 3/5)
– Να μη λαμβάνονται υπ’ όψιν τα παραγεγραμμένα πειθαρχικά παραπτώματα στις αιτήσεις άδειας και αναστολής
– Κατάργηση του ειδικού καθεστώτος κράτησης των πολιτικών κρατουμένων (Ε.Ο. 17Ν, Ε.Λ.Α.)
– Διαφορετική μεταχείριση χρηστών – εμπόρων ναρκωτικών
– Δημιουργία κέντρων απεξάρτησης εκτός φυλακής για τους χρήστες
– Απευθείας συνάντηση με αρμόδιους του υπουργείου δικαιοσύνης