Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΔΕΡΦΟΣ ΣΑΣ ΒΛΕΠΕΙ…
Με πρόσχημα την «αντιτρομοκρατική» εκστρατεία, που επισημοποιήθηκε μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου, τα κράτη παγίωσαν ένα καθεστώς γενικευμένης καταστολής, χρησιμοποιώντας σαν φόβητρο έναν υποτιθέμενο εξωτερικό εχθρό για να διασφαλίσουν και να εδραιώσουν την έννομη τάξη στο εσωτερικό τους.
Ο έλεγχος και η επιτήρηση αποτελούν πλέον ένα δεδομένο χαρακτηριστικό των σύγχρονων κοινωνιών, κάτι που φάνηκε ιδιαίτερα στην ελληνική πραγματικότητα με την όξυνση της καταστολής και του ελέγχου κατά τη διάρκεια των ολυμπιακών αγώνων. Ένα πλέγμα παρακολούθησης και επιτήρησης στήθηκε τότε και εξακολουθεί να λειτουργεί, με εκατοντάδες κάμερες στους δρόμους και στους χώρους εργασίας, νεοσύστατα σώματα ασφαλείας, εταιρίες ιδιωτικής ασφάλειας και υπερεξελιγμένα τεχνολογικά μέσα (υποκλοπές συνομιλιών, παρακολούθηση στο internet, δορυφόροι κ.α.)
Γιγαντώνοντας, λοιπόν, τους μηχανισμούς καταστολής και ελέγχου τα κράτη ταυτόχρονα εκσυγχρονίζουν το νομικό τους οπλοστάσιο με σκοπό να νομιμοποιήσουν τις ενέργειές τους, παρακάμπτοντας τις όποιες «απαραβίαστες» διακηρύξεις της αστικής τους δημοκρατίας. Με τον έλεγχο των τηλεπικοινωνιών και με τους τρομονόμους, παρουσιάζονται ως εγγυητές της έννομης τάξης και της ασφάλειας. Στο πλαίσιο αυτού του εκσυγχρονισμού έγκειται και η χρησιμοποίηση του υλικού από τις κάμερες «διαχείρισης κυκλοφορίας» ως ενοχοποιητικό στοιχείο, καθώς και η χρήση καμερών χειρός από τους μπάτσους για την καταγραφή των διαδηλωτών.
Όλα αυτά στοχεύουν, πέρα από τη διαρκή επιτήρηση των ανθρώπων, στον εθισμό στο καθεστώς διαρκούς παρακολούθησης, ως απαραίτητο για την ασφαλή επιβίωση της κοινωνίας. Σε αυτό συμβάλλουν και τα ΜΜΕ, τα οποία, συμπορευόμενα με τις κρατικές στοχεύσεις, διαχέουν στην κοινωνία ψευδείς φόβους απέναντι σε κάθε τί «ξένο» ή επιθετικό προς το δόγμα της ασφάλειας.
Οι μεθοδεύσεις αυτές των κυρίαρχων αποσκοπούν στην αφομοίωση της νέας αυτής πραγματικότητας και στην απόσπαση της κοινωνικής συναίνεσης, ώστε να μην υπάρχουν αντιδράσεις, αλλά ακόμα και όταν υπάρχουν να καταστέλλονται άμεσα. Στόχος τους δηλαδή είναι η «πάταξη» κάθε εξεγερτικής δράσης που πηγάζει από την όξυνση των κοινωνικών ανισοτήτων.
Η μόνη απάντηση απέναντι σε όλα αυτά, δε μπορεί να είναι η καθολική εναντίωση σε κάθε μορφή καταστολής και ελέγχου. Στο πλαίσιο του συνολικού αγώνα ενάντια στα σχέδια του κράτους εντάσσεται και η καταστροφή εκατοντάδων καμερών ήδη από τον πρώτο καιρό εγκατάστασης και λειτουργίας τους.
…ΒΓΑΛΤΕ ΤΟΥ ΤΑ ΜΑΤΙΑ